Logika Disneya: Pocahontas

Z tego co pamiętam, Pochahontas myślała, że John Smith nie żyje (druga część).

2 część mi też się nie podobała pod tym względem.
(choć, skoro myślała, że Smith nie żyje to czy to była zdrada?)

To jeszcze nic. W Dzwonniku z Notre Dame ten zły ksiądz, nie pamiętam, jak się nazywał, pożąda Esmeraldy i jest to tak wprost pokazane, że czasem zastanawiam się, jak małe dzieci, w tym ja, gdy byłam młodsza, nie są w stanie dostrzec, że coś tu nie gra ._.

Smith lepszy od Rolfa :P

tylko że pierwszą część robił Disney a drugą jakiś popkulturowy gówniarz

Pocahontas była tak naprawdę małą dziewczynką, kiedy poznała Johna Smitha. Nie mogła wtedy tak naprawdę zauważyć, że za cholerę do siebie nie pasują. Gdy dorosła i była bardziej świadoma swoich uczuć, wybrała mężczyznę, którego naprawdę kochała.

Inna rzecz, że animowany sequel Pocahontas to nieporozumienie. Wszystko, od fabuły po kreskę, jest fatalne. Dość powiedzieć, że został wydany tylko na rynku wideo. Pocahontas z 1995 roku trzeba traktować jako samodzielną całość, a ten szajs wydany 3 lata później jako niekanoniczny fanmade ;p

A tak naprawdę miała 12 lat, gdy poznała Smitha...