Technologie i jedzonko mają super, ale kulturę troszkę dziwną

@Polandball966: nie, ma jakieś chińskie bajki i jakieś dziwne wynalazki

Japonia ma chińskie bajki? Interesujące..

Właśnie. Jeden z krajów który najbardziej rozwija technologię robotów. Za 10 - 20 lat Japonia powinna mieć same roboty w służbie zdrowia jako pielęgniarki.

@Polandball966:

@KufelMleka: Rozwój technologi, kultura pracy, toleracja, tradycja pomieszana z nowoczesnością i świeckością, dbałość o czystość i porządek, edukacja.
Świadomość społeczna i obywatelska. Wolność w rozumieniu hoobystycznym oraz życia.

@Antonio331: chińskie bajki to dość prześmiewcza nazwa anime

@Polandball966: No tobie to akurat tolerancji brakuje

@Polandball966: No tak, ale żeby nie było tak pięknie to są jeszcze wysokie koszty życia, stłamszenie jednostki na rzecz społeczeństwa, brak poszanowania dla własnego życia, liczne nałogi, wysoki poziom depresji, bardzo szybko starzejące się społeczeństwo, zanik kultury na rzecz korzyści materialnych i przemienianie się jej w zwykłą otoczkę dla codziennych zachowań, karierowiczostwo, wymuszone na sobie przepracowanie. Gościu, nie można widzieć tylko tych stron rzeczywistości, które leżą ci w światopoglądzie.

@KufelMleka: Wiesz, świat nie jest czarnobiały. Można podsumować to tak, współczesna Japonia daje najwięcej możliwości dla zwykłego obywatela niż nigdy wcześniej i to od niego zależy jak to wykorzysta i czy poczuje się w tym dobrze. Nie tylko Japonia zmaga się z tymi problemami.

W Japoni jest o tyle dziwnie, że w innych epokach mieli podobne problemy.
Jakby zakodowane, że muszą dawać z siebie 100% a ich życie składa się tylko z wyników ich pracy.

@Polandball966: Czy więcej, to nie wiem. Czy inne, to kurde oczywiste, bo na pewno są inne niż pokolenia temu. Zważ tylko, że więcej możliwości nie oznacza, że więcej jest tam możliwości akurat dobrych i szczęśliwych.
Świat cały jest kolorowy bardziej niż ludzie to widzą, ale czerń i biel zawsze kują w oczy każdego, kto tylko chce naprawdę szczerze patrzeć.

@KufelMleka: Zauważ, że mentalność Japończyków odnośnie praw duchowych strasznie się zmieniła. Traktują swoją wiarę jak panteon grecki czy egipski.
Jeszcze w czasie wojny ich dziadkowie byli w stanie walczyć za cesarza - boga.

@Polandball966: Nie muszę tego zauważać, bo o tym dobrze wiem, choć przyrównanie do mitologii greckiej jest o tyle nietrafne, że ani do buddyzmu to nie pasuje, ani do shintoizmu, który nigdy nie stał się czymś bardziej rozwiniętym nad zdecentralizowany kult przyrody. Poza tym dobrze wiem dlaczego kultura i mentalność Japończyków tak mocno się zmieniły od czasów wojny.

@Polandball966: Chociaż jest jeszcze wiele rzeczy do poprawy. Po pierwsze, lepsza opieka nad zdrowiem psychicznym. Część Japończyków cierpi na poważną depresje, problemy z interakcjami, pracoholizm. Po drugie, nacisk w szkole i w pracy… Czy muszę więcej pisać? Ogólnie polecam obejrzeć filmy pokroju co myślą Japończycy o kobietach i widać, że wiele osób potrzebuje opieki na kształt matki.

@Polandball966: Czyli podsumując Japonia to mój ulubiony kraj.

@domi500: Lub bardziej trzeźwo: Trawa wydaje się bardziej zielona tam, gdzie nas nie ma...

@KufelMleka: Patrząc czysto rachunkowo to oczywiście jest. Jednak jest to kwestia mocno subiektywna. Dla kogoś czasy PRL były lepsze od dziesiejszych, a dla kogoś innego PRL był czasem ucisku i braku możliwości.

@Polandball966: To jest tylko takie uproszczenie przekazu. Prawie każdy mówiąc rzeczy w stylu: „kiedyś to było” ma tak naprawdę na myśli „Kiedyś była młodość, witalność, niewinne marzenia i idealizm”, nawet jeśli dany ktoś tego sobie nie uświadamia.

@KufelMleka: Też tak twierdzę. Ludzie patrzą na przed wojenną Japonię i myślą sobie " kurła, jaka musiała być silna, tyle terenów, imperium " . Nie zdają sobie sprawę co było przyczyną takiej ekspansii.
Osobiście jako konsensus jestem w stanie stwierdzić, że współczesna Japonia jest najbardziej uboga kulturowo i duchowo względem swoich poprzednich wcieleń.

@Polandball966: Wiadomo, że imperializm nie jest najlepszą z możliwych form politycznych, ale w przypadku Japonii chodzi o coś innego niż zwykły sentyment. Poza silną autokracją i ksenofobią Japończycy przedwojenni byli relatywnie mocniejsi jako poszczególne byty psychiczne, sami dla siebie lepsi niż współczesne pogrążone w pracy, oniryzmie i pustce życiowej społeczeństwo. To się wiązało z rzeczami negatywnymi jak i pozytywnymi, ale chyba wtedy ludzie więcej spokoju odczuwali, potrafiąc odnaleźć u siebie sens, a nie tylko zapychacz życiowej pustki. To się skończyło nie przez głębokie refleksje nachodzące elitę intelektualną po okropieństwach wojny, często autorstwa ich własnych rodaków, nie przez ewolucyjny i bogaty rozwój ówczesnego stanu rzeczy ani nie dzięki mającym prawdziwe wartości i marzenia reformatorom. Cała kultura japońska przeżyła nawet nie regres, ale odcięcie od przeszłości, dokonane amerykańską okupacją. Amerykanie chcieli po prostu zniszczyć najważniejsze wartości kultury japońskiej, bo dzięki nim Japończycy byli tak silnymi przeciwnikami na wojnie i we wcześniejszej polityce i ekonomii. Amerykanie specjalnie pozbawili całe pokolenie poczucia przywiązania do wieków kultury i owoców pracy umysłowej mnóstwa mądrych gości, a zastąpili to najpodlejszą formą konsumpcjonizmu jaką zdołali tam wprowadzić. Oczywiście nie zginęło wszystko, ale jednak wielu ludzi straciło poczucie bycia prawdziwie człowiekiem, stając się sami dla siebie parweniuszami we własnej kulturze. A to powoli prowadzi z każdym pokoleniem nie do wolności, nie do swobód i nie do tolerancji, ale do braku własnej wolności, braku umiejętności samodzielnego określania własnych celów i postępowań oraz to obojętności na drugiego człowieka, oczywiście w różnym stopniu zaawansowania. A to z kolei prowadzi do ucieczki w życiowe skrajności, szukania w fikcyjnych światach nie wsparcia intelektualnego, ale zwykłej ucieczki, zresztą tez fikcyjnej.

@KufelMleka: Nie chodziło mi wcale o imperializm, a podłoże ekonomiczne. Japonia nie miała surowców naturalnych, dlatego wcześniej była taka biedna. Podboje były jedyną możliwością dla Japończyków aby te surowce zdobyć.
Współcześnie Japonia nie potrzebuje własnych surowców aż tak bardzo jak kiedyś. Ma gospodarkę oraz ekonomię opartą na usługach oraz rozwoju technologi.
W tym właśnie nowa Japonia jest lepsza od starej.
Imperializm nie był przyczyną, a skutkiem.
Już Cię trochę znam i masz straszną tendencję do filozofowania. Trochę Cię podpuściłem, bo wiedziałem, że o tym pomyślisz xd

@Polandball966: Imperializm był równocześnie skutkiem jak i przyczyną; skutkiem, masz rację, sytuacji ekonomicznej, ale też zapędów wielu dość znaczących tam ludzi oraz samej wojowniczej natury Japończyków, którzy bez wyzwań mogliby jako społeczeństwo popaść w dekadencję (podejrzewam, że stąd też popularność sztuk walki, które umożliwiają wyładowanie agresji w sposób konstruktywny i niekolizyjny z innymi ludźmi poprzez sport i rekreację). A skutkiem zapędów imperialnych było skierowanie się na bardziej agresywne tory całego społeczeństwa, co po długiej serii wypadków doprowadziło nie tylko do upadku imperializmu japońskiego, ale i samej Japonii w każdym sensie tego słowa.
A filozofowanie to jedyna rzecz jaką warto robić podczas każdej innej czynności, czy to jedzenia owsianki, spania lub robienia pompek.

@KufelMleka: Z tym co wyżej napisałeś mogę się zgodzić. Pamiętaj jednak. Trzeba umieć to rozgraniczyć.
Zbytnie odsunięcie od rzeczywistości może poskutkować debatą o moralności japończyków w dyskusji o ich ekonomię i rozwój gospodarczy.

@Polandball966: Mówisz to jakby miało to jakieś wady. A nie ma co rozgraniczać, człowieku dziwnej wiary, bo subiektywna rzeczywistość jest przede wszystkim właśnie tym, co się nie rozgranicza od niczego.

@KufelMleka: Ponieważ wiele rzeczy jest zwykłym i mocno subiektywnym gdybaniem zależnym od nas samych, a nie ogólną i stosowaną prawdą. Należy się skupiać na faktach. To fakty obalają mity, a nie mity fakty.

@Polandball966: A jak rozróżniasz mit od faktu?

@KufelMleka: Fakt jest rzeczą udowodnioną naukowo. Jest to informacja zweryfikowana i potwierdzona przez "ekspertów" . Być może uznałem to za synonim jakiegoś słowa, ale tak myślę.
Natomiast mit w moim mniemaniu to coś co powstało od naszenia gdybania. Jakaś nasza moralność, przekonania religijne. nie rzadko poglądy gospodarcze jeśli o to który system jest najlepszy. Mit definiuję dość bardzo szeroko. To coś, co powstało od nas i być może też u innych, ale podstawy stojące za jego słusznością są w dużej mierze zdefiniowane przez nasze subiektywne odczucie i widzenie świata.
Jest to moja własna dość niedokładna definicja tych słów nie poparta dosłownie niczym.

Zgodnie z moją autorską definicją i nie koniecznie poprawną, uznaję ewolucję za tak zwany "fakt" a np. słuszność zakazania aborcji aborcji za mit.

@Polandball966: Z definicją faktu mniej więcej masz rację, natomiast mit jest z definicji opowieścią, która ma przekazać jakąś mądrość, tylko pośrednio, z resztą jak cała beletrystyka. Fakt przekazywać można totalnie sucho za pomocą najprostszych form komunikacji, natomiast mit powinien być dobrą opowieścią, ciekawą, skłaniającą do myślenia i z jakimś morałem.
Fakty są fajne, ale jest z nimi duży problem, a mianowicie taki, że tak naprawdę fakty nie są obiektywne całkowicie, mogą być obiektywne wyłącznie wobec subiektywnego otoczenia, będąc po równo subiektywnymi wobec przyjętych norm i danego stanu wiedzy. Cóż, wiecznie żywe „wiem, że nic nie wiem”.

@KufelMleka: Tak jak pisałem wyżej. Wiem czym jest mit i nadałem mu nowe synonimiczne znaczenie.
Z faktami oczywiście masz rację.

@Polandball966: Niestety, mam.

@KufelMleka: Osobiście preferuję fakty od "innych". Niestety praktycznie nigdy nie da się uniknąć subiektywnego odczucia. ;(

@Polandball966: Da się, ale wyłącznie do kwestii wiedzy intuicyjnej, a i tak większość myślicieli odrzuca to, często ze względu na chrześcijańską proweniencję tej myśli.