Biedni egzaminatorzy, muszą czytać ciągle to samo

Ja pisałam dzisiaj takie jakby próbne bo kończę siódmą klasę i Pani nam podesłała zadania z egzaminu ósmoklasisty żebyśmy sobie przećwiczyli na przyszły rok i do wypracowania miałam dwie opcje: Przemówienie albo opowiadanie,wybrałam opowiadanie a tam mieliśmy opisać nasze spotkanie z postacią z lektur obowiązkowych i ja właśnie o małym księciu napisałam

Jak ja pisałam egzaminy, wtedy jeszcze gimnazjalne, to chciałam dać Hrabiego Monte Cristo do charakterystyki. Jednak polonistka nastraszyła nas, że: "DaWaJcIe LeKtUrY, bO wAm NiE uZnAjĄ" i dałam latarnikia. Potem starsza siostra powiedziała mi, że to bzdura, bo ona pisała o którejś książce z Warcrafta i miała prawie 100%. Do teraz żałuję...

Właśnie tak wywalczyłem 5 na koniec roku szkolnego

nie wiem jak wy, ale ja napisałem przemówienie na egzaminie

 Moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że nie dobrze. Gdybym miał powiedzieć, co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że ludzi. Ekhm... Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam. I co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać. Ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem. I dziękuję życiu. Dziękuję mu, życie to śpiew, życie to taniec, życie to miłość. Wielu ludzi pyta mnie o to samo, ale jak ty to robisz?, skąd czerpiesz tę radość? A ja odpowiadam, że to proste, to umiłowanie życia, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład buduję maszyny, a jutro... kto wie, dlaczego by nie, oddam się pracy społecznej i będę ot, choćby sadzić... znaczy... marchew.

albo kamienie na szaniec

[Co do tytułu] To pomyśl o egzaminatorach, którzy od 2002 zmuszeni są czytać monolog skryby