Lubię dramatyzować

Pamiętam jak miałem cztery lata i wyjechaliśmy z rodziną na weekend do babci. Wszystko było okej, dopóki nie zobaczyłem pająka, który zrobił sobie sieć pomiędzy dwoma hiacyntami w babcinym ogródku.

Pająk wyglądał jak rodem z Australii, no niby taki tygrzyk paskowany, ale głowotułów i ogon jakby zlały się ze sobą, pozostało tylko wielkie spłaszczone koło o średnicy około 5 cm, a cały pająk z odnóżami średnicę miał jakieś pół metra. Aha, i wcale nie dramatyzuję, mam babcię na świadka.

I zgadnijcie co zrobiła mama.

Pomyślicie sobie, że mnie stamtąd zabrała? Nie.

Mama zobaczyła pająka o pomyślała sobie ale fajne, cyknę młodemu z nim zdjęcie. I przez parę sekund musiałem stać parę centymetrów od tego gówna. Sekundy trwały wieczność, a ja się pobeczałem jak tylko matka zrobiła to cholerne zdjęcie.

Od tamtej pory panicznie boję się pająków.

Ja zawsze jak widzę pająka to biorę go na ręce i liczę że będzie radioaktywny i mnie ugryzie. Jak nie gryzie to bawię się z nim z pięć minut i wypuszczam na wolność

To krab

Na jedno wychodzi

ten po prawej to krab

Tamten pająk po prawej to nie pająk tylko kosmita

A kysz maro piekielna!

Dokładniej Japoński krab pacyficzny

Niby wiem że taki pająk nic mi nie zrobi ale gdy już go zobaczę musze go ciągle obserwować i się go pozbyć.

Wiem że pan maruda ale to po prawej to krab

Pająk to pół biedy, gorzej jeżeli to jest jakiś j****y komar

Ja się nie czepiam ok. Ale to drugie to krab. Japoński krab pacyficzny

A to krab

ja tam lubię pająki...