Rozumiem gorycz innych, ale radziłbym się głębiej zastanowić.
Jedno, nigdy nie dostaniecie ideału człowieka. Nie da się kogoś lubić tylko za bycie zajebistym, chodzi też o lubienie kogoś, mimo jego wad. Ja bardzo brutalnie dzielę ludzi, przez co mam jednego przyjaciela, jednego kolegę i wielu znajomych, w tym niektórzy znajomi nazywają mnie przyjacielem (z niezrozumiałych dla mnie powodów). Bo na koniec dnia okazuje się, że wielu z tych znajomych to zwyczajni plotkarze, nieambitni idioci żyjący z dnia na dzień, kłamcy, cwaniaki i lenie... Sam nie jestem idealny, ale w nich widzę głównie wady i dlatego nie bratam się z nimi jakoś mocno.
Drugie, reprezentuj coś sobą. Znam pełno osób, co umieją tylko wymagać, żeby je zabawiać, ale jak na chwilę zamilkniesz to okazuje się, że druga strona nie umie prowadzić rozmowy. I rozchodząc się dostaję jedynie sarkastyczny komentarz "no fajna rozmowa". O nie, roszczeniowy k...iu, ja cię nie będę zabawiać, oboje musimy coś wnosić do tej relacji, by się trzymać razem.
Trzecie, ludzie też mają własną wolę. Nie ma tak, że ktoś zostanie twoim przyjacielem w imię jakiejś lojalności czy coś, albo bo ty myślisz, że jesteś dobrym kolegą. Kiedy sytuacja nie będzie korzystna, rozejdziecie się zwyczajnie. Dlatego nienawidzę też, kiedy ktoś mnie zmusza do wyboru między dwoma bliskimi. Na szczęście odepchnąłem dość dużo osób, żeby już nie mieć tego problemu, przyjaciel ma priorytet nad kolegą, oboje mają priorytet nad znajomymi. I ja dobrze wiem, że działa to w drugą stronę, dla nich też moje zadowolenie nie jest priorytetem.
No i ostatni punkt, chociaż już zacząłem o nim w pierwszym. Nie każdy będzie twoim przyjacielem czy kolegą i to jak najbardziej okej. Może trafisz w środowisko, na przykład klasę, niegodną ciebie, prości ludzie, niegodni zaufania i niezdolni prowadzić równej dyskusji przez ich płytkie zainteresowania. Może spotkasz się z cwaniakiem, co tylko próbuje cię wykorzystać. Dlatego właśnie, znowu odwołując się do mojej sytuacji, przyjaciela znam od prawie 10 lat, kolegę od... 6 lat? I najlepsze, że początkowo kolegę uznawałem za dumnego debila, tylko w końcu polubiłem go MIMO JEGO WAD, jak już wcześniej wspominałem, bo mimo wszystko ma kilka cech niwelujących jego "beznadziejność". I nikogo więcej nie planuje, może na studiach znajdzie się ktoś godny uwagi, ale na póki co jestem zadowolony z mojej sytuacji.
Zaloguj się
Komentarze
Odśwież27 maja 2021, 08:32
Ja nie mam nawet fajnych kumpli...
Odpisz
27 maja 2021, 09:47
@Zew_Prypeci: same niestety
Odpisz
27 maja 2021, 09:47
@Zew_Prypeci: dawaj kolegujemy się
Odpisz
27 maja 2021, 10:16
@thebadsherlock: A co z Ves?
Odpisz
27 maja 2021, 21:56
@NUI3Y: kumple do chlania baba do r....nia
Odpisz
27 maja 2021, 22:48
@thebadsherlock: Henslet by powiedział kumple do wieszania, baba do r....nia
Odpisz
27 maja 2021, 11:07
Czekajcie co to kumple? Co to ludzie co to ? Życie?
Odpisz
Edytowano - 27 maja 2021, 10:35
Rozumiem gorycz innych, ale radziłbym się głębiej zastanowić.
Jedno, nigdy nie dostaniecie ideału człowieka. Nie da się kogoś lubić tylko za bycie zajebistym, chodzi też o lubienie kogoś, mimo jego wad. Ja bardzo brutalnie dzielę ludzi, przez co mam jednego przyjaciela, jednego kolegę i wielu znajomych, w tym niektórzy znajomi nazywają mnie przyjacielem (z niezrozumiałych dla mnie powodów). Bo na koniec dnia okazuje się, że wielu z tych znajomych to zwyczajni plotkarze, nieambitni idioci żyjący z dnia na dzień, kłamcy, cwaniaki i lenie... Sam nie jestem idealny, ale w nich widzę głównie wady i dlatego nie bratam się z nimi jakoś mocno.
Drugie, reprezentuj coś sobą. Znam pełno osób, co umieją tylko wymagać, żeby je zabawiać, ale jak na chwilę zamilkniesz to okazuje się, że druga strona nie umie prowadzić rozmowy. I rozchodząc się dostaję jedynie sarkastyczny komentarz "no fajna rozmowa". O nie, roszczeniowy k...iu, ja cię nie będę zabawiać, oboje musimy coś wnosić do tej relacji, by się trzymać razem.
Trzecie, ludzie też mają własną wolę. Nie ma tak, że ktoś zostanie twoim przyjacielem w imię jakiejś lojalności czy coś, albo bo ty myślisz, że jesteś dobrym kolegą. Kiedy sytuacja nie będzie korzystna, rozejdziecie się zwyczajnie. Dlatego nienawidzę też, kiedy ktoś mnie zmusza do wyboru między dwoma bliskimi. Na szczęście odepchnąłem dość dużo osób, żeby już nie mieć tego problemu, przyjaciel ma priorytet nad kolegą, oboje mają priorytet nad znajomymi. I ja dobrze wiem, że działa to w drugą stronę, dla nich też moje zadowolenie nie jest priorytetem.
No i ostatni punkt, chociaż już zacząłem o nim w pierwszym. Nie każdy będzie twoim przyjacielem czy kolegą i to jak najbardziej okej. Może trafisz w środowisko, na przykład klasę, niegodną ciebie, prości ludzie, niegodni zaufania i niezdolni prowadzić równej dyskusji przez ich płytkie zainteresowania. Może spotkasz się z cwaniakiem, co tylko próbuje cię wykorzystać. Dlatego właśnie, znowu odwołując się do mojej sytuacji, przyjaciela znam od prawie 10 lat, kolegę od... 6 lat? I najlepsze, że początkowo kolegę uznawałem za dumnego debila, tylko w końcu polubiłem go MIMO JEGO WAD, jak już wcześniej wspominałem, bo mimo wszystko ma kilka cech niwelujących jego "beznadziejność". I nikogo więcej nie planuje, może na studiach znajdzie się ktoś godny uwagi, ale na póki co jestem zadowolony z mojej sytuacji.
Odpisz
27 maja 2021, 09:52
kumpli? co to?
Odpisz