Przydałby się

Kapitalizm lat 90' zaorał Polskę jak kombajn. Jeszcze w latach 80' mimo panującego kryzysu ówcześni 20-latkowie mieli na tyle stabilną sytuację życiowo-mieszkaniową, że nie bali się zakładać własnych rodzin i płodzić dzieci. Dzisiaj rozbudowywanie rodziny w takim wieku stało się domeną ludzi uprzywilejowanych albo nieodpowiedzialnych. Utrata działającej gospodarki mieszkaniowej to tylko jeden z aspektów przemiany systemowej lat 90'.

System edukacji poleciał na łeb, na szyję - kiedyś budowaliśmy masowo szkoły i nie było problemów z obsadzeniem ich kadrą. Od 30 lat natomiast zamiast budować nowe tam gdzie są potrzebne to jedynie zamykamy stare skazując dzieci ze wsi i małych miasteczek na długie dojazdy. Te zresztą też zostały utrudnione - sieć PKSów stała się mglistym wspomnieniem a historie o autobusach dojeżdżających na każdą niemal wieś brzmią dzisiaj jak majaki a linie kolejowe również są systematycznie ograniczane i likwidowane. Z jakiegoś powodu Małopolska odratowała się w tych kwestiach za pomocą sektora prywatnego i setek malutkich firm sprowadzających stare busiki z zachodu i kursujących po niemal każdej jednej gminie.

Służba zdrowia też się posypała - średni wiek polskiej pielęgniarki to 53 lata. Co przerażające statystycznie pielęgniarka umiera w wieku 62 lat - 20 lat wcześniej niż wynosi przewidywana długość życia dla wszystkich kobiet. Pomijając fakt, że ze szpitalami jest ze szkołami - przestaliśmy je budować a zaczęliśmy likwidować - to nawet to co mamy stoi na skraju zapaści. Jedynie co utrzymuje ten bajzel w "znośnym" stanie to członkostwo UE i olbrzymie fundusze jakie uzyskuje z niego sektor ochrony zdrowia.

Wspaniale więc, że możemy sobie swobodnie krytykować władzę (choć i to coraz mniej) a w sklepach mamy amerykańskie słodycze i zagraniczne jedzenie oraz jeździmy sobie po Europie bez paszportu. Problem w tym, że przy okazji utraciliśmy rzeczy dużo potrzebniejsze i bardziej podstawowe a przecież transformacja wcale nie musiała się z tym wiązać. W kontekście tego niedziwnym jest, że pokolenie 25-35latków, którzy mogli ten postępujący rozkład obserwować na własne oczy w czasie kiedy sami stawali się niezależni od swoich rodzin, jest zawiedzione kierunkiem w jakim to poszło i zwyczajnie zazdrości swoim rodzicom i dziadkom tego ekonomicznego bezpieczeństwa na jakie mogli liczyć w poprzednim systemie.

Prędzej Janusze by tak mówiły.

akurat PRL nie był komunizmem

Rel

Oczywiście nie wspominając pustych sklepów

W górę za Ryszarda Riedla :)

Nigdy nie słyszałem by młodzież tak mówiła.

W niektórych aspektach PRL spisał się nie najgorzej, w 39 byliśmy "zaściankiem", w 45 ruiną, a spora część infrastruktury z czasów słusznie minionych stoi i służy nam do dziś.

Mam jeszcze wiele, odmieni się los.

Mieszkanie w, którym nic nie zrobiłeś bez pozwoelnia partii komunistycznej, a praca bez sensu, bo wszystko było na kartki

Kiedy gospodarka mieszkaniowa PRL była tak zła i niewydolna, a kapitalizm bez problemy zapewnia mieszkanie dla każdego, więc ok 50% Polaków wciąż mieszka w blokach wybudowanych przez PRL