Zaliczyłem wszystkie trzy

@Bartolinise: Git. Powinieneś też słyszeć żeby w takim stanie udać się po odpowiednią pomoc.

Pomocy mogą udzielić mi jedynie osoby którym ufam, a takie nie istnieją

Trochę rebel moment.

Ale wiesz, zawsze możesz spróbować nawiązać więź porozumienia z psychologiem lub znaleźć nowych przyjaciół godnych zaufania.

No i po tym jak odpisałeś można bardzo szybko wywnioskować ile masz lat, no chyba że jesteś dość niedorosłym dorosłym. Nie lekceważę cię. Po prostu w twoim życiu dużo się jeszcze zmieni. Czasem na gorsze lub lepsze. W każdym razie na pewno będziesz miał okazję poznać nowe osoby, które mogą okazać się kimś więcej.

Nie, po prostu wiem jacy są ludzie. Widzę ich ograniczenia, jak wywołać u nich konkretną reakcję i do czego są zdolni. Do tej pory nie spotkałem człowieka, któremu bym ufał, ponieważ jest to bardzo trudne zważywszy na fakt, że jestem silnie paranoiczny, co w połączeniu ze świadomością ludzkich wad i ograniczeń wręcz zbliżają mnie do niemożliwości spotkania takiej osoby. Nie zaufam w pełni komuś kogo po prostu długo znam, jest dla mnie bliski, a temu kogo widzę jako osobę która zdradziła by moje zaufanie w ograniczonym zakresie sytuacji

Ponadto bardzo złe doświadczenia z psychologami oraz ogólnie ludźmi którzy byli egoistyczni, nie obchodziło ich co się ze mną działo, a jedynie zważali na własne korzyści, w zakresie finansowym, czy też aby mieć spokój z własnym sumieniem, aby to w razie niepoprawnego zachowania nie wywołało u takiej osoby negatywnych emocji. Ludzie to jednostki logiczne i zazwyczaj podejmą decyzję która będzie im się z ich perspektywy opłacać, przynajmniej teoretycznie. Z tego powodu nie ufam ludziom i jedyną osobą która jest w stanie sobie pomóc jestem ja sam

W skrócie jestem albo zbyt inteligentny albo zbyt spie....ony, aby zachowywać się jak normalny człowiek w tym zakresie. Jestem w stanie przyjąć założenie, że lepiej oceniasz pokorę i niską samo ocenę od zawyżonej, tak więc uznajmy, że to drugie, nie uznając jednocześnie tego za użalanie się nad sobą, a jedynie za przyjęcie faktu

Więc z jednej strony piszesz takie rzeczy a z drugiej komentujesz czyjąś wypowiedź w sposób dość "atencyjny". Może nie taki był twój zamiar ale przyznasz, że jest to dość jednokierunkowe.

Ale mniejsza. Może ci się to wydać głupie ale jako rodzaj terapii może posłużyć adopcja np. psa.
Nauczysz się o niego troszczyć i przy okazji zyskasz fajnego kompana jeśli wszystko dobrze ogarniesz. Ponadto wychowanie go stanie się twoim tymczasowym celem. Co prawda to trochę narzucone zadanie, ale wiesz, różnie z ludźmi bywa.

Jednak mam wrażenie, że to ja teraz pie*dole jak jakaś 14latka xd

I teraz mnie tak naszło po twoim ostatnim komentarzu, że nie każdy musi być normalnym człowiekiem jak to określiłeś. Twoje życie towarzyskie może wyglądać tragicznie ale na pewno znajdą się (lub kiedyś) dziedziny w których odniesiesz większy sukces i może po prostu cię to spełni. A jak nie to zawsze możesz szukać dalej takiej rzeczy. Jeśli teraz tego nie czujesz to czekaj chwilę na impuls który popchnie cię w dobrą stronę.

W każdym razie możemy sobie tak dalej pisać lub iść i przeżyć jak najwięcej się da. Każdy lubi co innego.
Trzymaj się tam jakoś i powodzenia w znalezieniu tego czegoś :)

odpowiadając na twój pierwszy komentarz
szczerze nie widzę sensu, jakoś daje rade i jakoś to leci, a nie będę zajmować czasu ludziom którzy mogą pomóc komuś kto serio sobie nie radzi, zresztą żyjemy w Polsce i specjalistów lekko mówiąc brakuje

Z tego też powodu zaznaczyłem, że nie taki był mój cel, a napisanie takiej wypowiedzi w sposób nie wywierający takie wrażenia jest przynajmniej poza moją wiedzą.

Po drugie, mam kota, cel w życiu, w pewnym sensie przyjaciół itd. Po prostu nie ufam nikomu, z różnych przyczyn. Poza tymi które podałem są inne. Mimo tego, dziękuję za rady, ale przede wszystkim za nastawienie do mojego problemu, które nie jest, że tak to określę, gadaniną która nie mogła by dać żadnych efektów poza pogłębieniem stanu dotychczasowego. Życzę ci pozostania w sferze humanitarnego traktowania człowieka jak i też miłego dnia.

Ale jak znaleźć kogoś kiedy już się nie wie jak utrzymać relację? Kiedy niby się człowiek zaczyna dobrze z kimś czuć, ale po chwili ma się już ochotę tylko jak najszybciej sobie pójść? Mogę wybierać między byciem frajerem z którego reszta się śmieję, albo siedzeniem na uboczu. A czekanie na nie wiadomo kogo to głupota.

Ja ufam randomowym ludziom z neta bardziej niż komuś irl

@AlPoziomka: Ponieważ randomowi ludzie z neta nie są odbierani przez twój mózg do końca jak ludzie, a raczej jak boty, które możesz w każdej chwili wyłączyć, inaczej odciąć się od nich. W praktyce to są tacy sami ludzie jak każdy i zachęcam do zachowywania się w internecie w miarę kontroli, ponieważ wszystko co napiszesz, wszystko co wpiszesz w wyszukiwarkę jest zapisywane

@Kurczak_Z_Jajka: OS2005:

@Koscioglow: cieszę się

@Koscioglow: to chyba dobrze