Nie no, ale ja mogę, Ty nie

Przecież inaczej się czyta.

albo ó

Polak: my też się nad tym zastanawiamy

No na h ó j

Też nie wiem

Bez kitu, na ciul, najwyżej by jedno słowo miało dwa znaczenia, jak w angielskim.

Przecież polski i włoski są bardzo regularnymi językami pod względem zapisu pomimo bycia zapisywanymi od kilkuset lat. A że są zestawy znaków co brzmią tak samo, szczęśliwie ich tak dużo nie ma.

A ja bym to wytłumaczył:
Dawniej w polskiej mowie były dwie głoski „h”, dźwięczna i bezdźwięczna. To nie była duża różnica i zanikła, zostając we niektórych gwarach. Np. u górali słychać, że to h zapisywane jako h mówi się nieco mocniej niż bezdźwięczne h zapisane jako ch.

A z „ż” to podwójny zapis jest sprawą pochodzenia. Ż zapisywane jako ż to jest nieco zmodyfikowana głoska z, z wygłasza się z czubkiem języka blisko zębów, a ż bliżej dziąseł. Natomiast ż zapisywane jako rz to powstało z czasem w słowach, gdzie było „r” a za nią coś, co je zmiękczało, najczęściej jer czy i. I takie zmiękczone mówiło się jako „rj”, które poprzez drżenie „r” przeszło z czasem w dźwięk „ż”. Dziś ten dźwięk brzmi tak samo, ale powstaje na dwa sposoby i taki zapis, jaki mamy, to oddaje.

jeszcze ó