Ok, wszystko gra

@przemek1ni: tak, strach się bać...

@przemek1ni: Gromowładni w sumie chcieli niezależnego Skyrim, a Cesarstwo siłą ich chciało podporządkować. Sytuacja się zgadza

@Myszkapl: No tak, ale Cesarstwo (Sama Rosja oczywiście nie) moim zdaniem jest tutaj lepsze, bo nie jest rasistowskie. W przeciwieństwie do Nordów i Ulfrica, którzy kazali mieszkać Dunmerom w slumsach, a Argonian nawet nie wpuścili do miasta. Poza tym zjednoczone Cesarstwo to jedyna szansa na pokonanie faszystów z Dominium.

@Czad99: za dzieciaka wolałem gromowładnych, walka o ICH ziemie, walka z najeźdźcą, lepsza nazwa. Ale po latach jakoś cesarcy mają więcej sensu, dużo bardziej racjonalni, i wynikowo więcej korzyści dla Skyrim.

@Wuochi_Demon: Ja akurat zawsze wybierałem Cesarskich. Raz miałem jednak pewne wątpliwości, ale rozwiało je przeczytanie Thalmorskiego Dossier o Ulfricu. Wynikało z niego to, że Ulfric jest ich uśpionym agentem, który ma osłabić Cesarstwo, gdy przyjdzie pora. Mimo, że Cesarstwo ma kilka wad, to jednak daje stabilizację i autonomię swoim prowincjom. Na dodatek gdyby nie pewien artefakt, to roznieśliby w pył armie Dominium podczas Wielkiej Wojny, więc tym bardziej ich popieram. Trochę nerdowskie, ale co tam.

@Myszkapl: Cóż, nie do końca tak to wygląda.
(cz. 1 bo za długie)
Wszystko się zaczęło w 4E 171, Cesarstwo było osłabione po Kryzysie Odchłani (który dział się w czwartej części serii "TES"), a już zaczął się kolejny problem, Wielka Wojna, którą zaczęło Aldmerskie Dominium, ponieważ cesarz Titus Mede II odrzucił ich żądania, którymi m.in. był zakaz wiary w Talosa i oddanie części Hammerfell Dominium.

Nie będę całego konfliktu streszczać, powiem tylko, że pod koniec jak obie strony były wykończone, zaczęto rozmowy pokojowe, które doprowadziły do Konkordatu Bieli i Złota, który mówi m.in., że nie można wierzyć w Talosa. Titus nie widział innego sposobu, a Cesarstwo musiało odzyskać siły.
Mimo, że te warunki nie różniły się zbytnio od tych pierwszych, to gdyby się zgodził za pierwszym razem miałby na głowie wojnę domową. Prawdopodobnie Thalmor by wygrał, gdyby nie podpisano Konkordatu Bieli i Złota, więc wygląda na to, że to była najlepsza opcja.

Tutaj przechodzimy do czasów, w których rozgrywa się akcja piątej części serii "TES", gdzie mamy wojnę domową. Na pierwszy rzut oka wygląda na to, że cesarscy źli a gromowładni dobrzy. Nic bardziej mylnego.

Cesarstwo i Thalmor się bardzo nie lubią, można wręcz powiedzieć, że mają coś w stylu zimnej wojny, jedna strona dokucza drugiej i można to zauważyć po tym, że Elenwen (ambasadorka Thalmoru w Skyrim) w momencie gdy Dovakhiin idzie na ścięcie razem z Ulfrikiem rozmawia z Tuliusem i próbuje powstrzymać ich przed ścięciem Ulfrika, dlatego, że im dłużej jest wojna domowa, tym dłużej obie strony są osłabione, a elfom na tym zależy, ponieważ jak możemy się dowiedzieć z jednego z questów, prawdopodobnie szykują się na drugą wojnę i ich pozycja w Skyrim byłaby zagrożona gdyby którakolwiek ze stron by wygrała, nie mieliby już takiej kontroli, musieliby wysłać więcej swoich ludzi.

@Lisamix: (cz.2)

Jeżeli chodzi o gromowładnych, niestety wygląda to tak, że Ulfrikowi nie zależy na wierze w Talosa i wolności, tylko na władzy. Dlatego podjudził ludzi, zdobył ich zaufanie, wykorzystał fakt, że ludzie byli oburzeni brakiem wiary w Talosa. Ulfrik jest rasistą i egoistą, nie obchodzą go inne rasy, a tym bardziej inni ludzie.
Praktycznie wszystkie miasta należące do gromowładnych mają jakieś problemy:
- w Wichrowym Tronie jest problem z prześladowaniem mniejszości, rasizmem,
- Pęknina ma problem z przestępczością, a Maven wszystkim rządzi,
- w Gwieździe Zarannej są problemy z koszmarami,
- większość Zimowej Twierdzy jest zniszczona, nikt nie chce tam przyjeżdżać, za wszystko obwiniają magów i nikt nic nie robi, żeby polepszyć tam sytuację.
Ulfrik nawet nie kiwnął palcem, żeby polepszyć sytuację w którymkolwiek z miast.

Owszem, można powiedzieć, że jest zajęty wojną itp. dlatego nic nie robi, ale w takim Markarcie, gdzie są problemy z renegatami Cesarstwo mimo wojny próbuje interweniować, wysyła agentów, żeby sprawdzili co się dzieje. Przypomnijmy, że w przeciwieństwie do miast gromowładnych, gdzie każdy wie, jaka jest sytuacja, w Markarcie jest to zatajane, nikt nie wie o związku Srebrno-Krwistych z renegatami, a Cesarstwo próbuje na to znaleźć dowody.

Cesarstwo nie chce nikogo podporządkować, chcą zakończyć wojnę domową, zebrać siły i przygotować się na kolejną wojnę z Thalmorem, która jest jak widać nieunikniona.

(Taka ciekawostka: jak na początku gry przy ucieczce przed Alduinem wybierzemy Ralofa (gromowładni) to będzie od razu nastawiony agresywnie do cesarskich. Jednak jak wybierzemy Hadvara (cesarscy) to po zobaczeniu gromowładnych będzie próbował się z nimi dogadać, jednak oni zaatakują).

Nie mówię oczywiście, że Cesarstwo to aniołki, też mają parę brudów za uszami (jak pojmowanie i torturowanie gromowładnych), ale na wojnie tak jest, nie ma niewinnych (no nie licząc cywili po obu stronach).

Teoretycznie obie strony chcą tego samego, wolności, nie chcą być już kontrolowani przez elfów.
Obojętnie, którą ścieżkę wybierzemy, jedna i druga strona mówi, że następnym celem jest Thalmor, tylko jest taka różnica, że niezależne Skyrim nie da rady samo pokonać elfów, a Cesarstwo ma większe szanse. Jednak największe szanse mieliby, gdyby połączyli siły, ale niestety Ulfrik chce tylko władzy.

Więc najlepszą decyzją byłoby połączyć siły i razem walczyć przeciwko Thalmorowi, obie strony osiągnęłyby swoje cele, pozbyliby się Thalmoru i mogliby znowu czcić Talosa.

Więc porównanie wojny domowej w Skyrim do obecnej sytuacji jest nie do końca trafne.

@Lisamix: gromowładni lepsi bo noszą fajne niebieskie zbroje imo