To jak z tym życiem?

*bierze wdech*
A, wie pan, moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze, albo że niedobrze. Gdybym miał powiedzieć, co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że ludzi. Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam, i co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać. Ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem, i dziękuję życiu! Dziękuję mu; życie to śpiew, życie to taniec, życie to miłość! Wielu ludzi pyta mnie o to samo: ale jak ty to robisz, skąd czerpiesz tę radość? A ja odpowiadam, że to proste! To umiłowanie życia. To właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład buduję maszyny, a jutro – kto wie? Dlaczego by nie – oddam się pracy społecznej i będę, ot, choćby, sadzić... doć— m-marchew...

sprawiedliwość to nie to samo co równość

Ale dla jednych może być bardziej niesprawiedliwe A dla innych mniej

Nie, nie jest. Dobranoc

Otóż życie jest niesprawiedliwe, ale na korzyść ludzi - innymi słowy, jest pobłażliwe. Bo każdy człowiek zdążył sobie zasłużyć na śmierć lub zdążył przyjąć na siebie konsekwencje które wywołuje wina jego rodziców, a jednak sporo ludzi jeszcze żyje, co znaczy że otrzymali kolejną szansę na lepsze życie zamiast sprawiedliwej śmierci.

Życie które poprostu lubi wk...iać ludzi kiedy oni dopisują do tego filozofie