Pomocy

@Leszy: to dopiero połowa sukcesu
druga połowa to utrzymanie wagi

@Leszy: krok 3
Okazuje się, że masz rozj...ny metabolizm i kilka chorób przez co chudnięcie jest wręcz awykonalne szczególnie w wieku dojrzewania

metabolizm i choroby, czyli najpopularniejsze wymówki na niedbanie o swoją dietę. Różnica w metabolizmie między ludźmi nie jest aż tak duża, jak się niektórym wydaje, a nawet gdy ta różnica występuje to nie ma ona tu za bardzo znaczenia, ponieważ wolny metabolizm z automatu oznacza po prostu mniejsze zapotrzebowanie kaloryczne.

A co do chorób, to nie istnieje taka choroba która sprawi, że twój organizm zacznie łamać prawa fizyki. Te wymówki są na ogół używane przez ludzi którzy w życiu nie liczyli kalorii które spożywają przez dłuższy okres czasu i myślą sobie "przecież ja tak mało jem, to na pewno metabolizm".

Ludzie nie potrafią szacować ile kalorii spożyli, ponieważ jest to bardzo nieintuicyjne i często żyją w błędnym przeświadczeniu, do póki nie zaczną ich faktycznie liczyć.

@Noxen: *ekhem* zespół cushinga *ekhem*

@Noxen: poza tym w przeciwieństwie do Ciebie ja mam styczność z lekarzami w tej sprawie i szczególnie u młodych osób nawet jeśli spróbuje się diety to trzeba to robić bardzo ostrożnie, dla przykładu 1000kcal jest bardzo niezdrowe, a organizm będzie starał się odłożyć każdą kalorię jaką się da.

"przeciwieństwie do Ciebie" a co ty niby o mnie wiesz? xD

1000kcal na dzień to raczej dosyć radykalna ilość i przecież nikt nie pisał żeby schodzić do takiego poziomu.

Powtarzam, że żadna choroba nie sprawi, że zaczniesz łamać prawa fizyki. Dla osób z zespołem cushinga oraz wieloma innymi chorobami, odpowiednią dieta będzie po prostu szczególnie ważna.

Zresztą większość osób używających tych wymówek, nie liczy kalorii oraz nie uprawia sporty. To, że istnieją jakieś rzadkie choroby które utrudniają utrzymanie dobrej sylwetki, nie sprawia, że nagle co druga osoba je ma i może na nie zwalać swoje bycie grubasem.

@Noxen: dla osoby z zespołem cushinga uprawianie wszelakich sportów jest bardzo utrudnione ze względu na szybkie męczenie się, małe kończyny i wzmożone łaknienie jedzenia którego nie do końca się jest w stanie kontrolować. Nie bez powodu tą chorobę leczy się operacyjnie i farmokologicznie, problem jest taki, że badania nawet na prywatne trwają zajebiście długo i mówię to jako osoba, która już lata pół roku po lekarzach i nikt w sumie nie wie "co mi jest"

@Noxen: Może tak, ale chudnięcie nie jest takie proste, łatwiej zgrubieć, niż schudnąć, bo tłuszcz tak łatwo nie schodzi, do tego potrzeba bardziej radykalnych sposobów.

Lekarze nie wiedzą co mi jest ale ja wiem, że to cushing. 2000 kcal to trochę mniej niż potrzebuje mało aktywny sportowo człowiek, zdrowa dieta i dużo czasu. Do łaknienia człowiek się przyzwyczaja, im częściej go doświadczasz i go przetrzymujesz tym rzadziej będziesz myśleć o jedzeniu (kwestia hormonu głodu). Sam prowadziłem nie świadomie taki pseudo styl życia gdzie nie jadłem śniadań i nic w szkole, a teraz nie mam problemu gdy łapie głód. W pracy jak o tym powiedziałem, że to nie problem bym nic nie jadł, skomentowali to "ja bym tak nie mógł/mogła". Stałe 60 kg i nie ma problemu, a też myślałem, że mam cushinga bo objawy pasowały, doszła do tego ostatnio siłownia

no ale to że ktoś ciągle chcę jeść i się nie kontroluje, nie zmienia faktu, że po prostu spożywa nadwyżkę kaloryczna.

Ale tak czy inaczej, cushinga ma ułamek promila osób, a nadwagę praktycznie co drugi człowiek.

Ja na przykład mam spory problem z utrzymaniem nadwyżki kalorycznej, aby przybrać na masie. Nie mówię że sam proces jest dla człowieka łatwy, ale reguły są banalne:
deficyt kaloryczny == spadek masy ciała

@TrueStoryGuy: Nie powiedziałbym. Tłuszcz można akurat relatywnie szybko zrzucić, nawet do 1kg/tygodniowo, jeśli chce się robić to w zdrowy sposób. Gorzej z budowaniem mięśni, bo tu proces jest dużo wolniejszy. A przybrać tłuszczu też można szybko, ale wystarczy kontrolować kalorie.

Ludzie mają różny apetyt i jeśli nie liczą sobie kalorii, to jedzą wtedy tyle ile organizm mówi że chce. Niestety wielu ludzi nie dostaje dobrych informacji od organizmu i albo są chudzi, albo grubi. Dosłownie wystarczy samo liczenie kalorii żeby zauważyć różnice.

@Noxen: Kilogram w tydzień? Chyba z nieludzkimi restrykcjami, im grubsze ciało tym więcej potrzebuje kalorii i składników odżywczych, a same ograniczone kalorie nie znikną tkanki tłuszczowej, tu potrzeba też jakiegoś treningu lub aktywności fizycznej. W skrócie to jest cięższe niż się innym wydaje, choć wystarczy ruszyć dupę.

@TrueStoryGuy: kilogram na tydzień to generalnie taki górny limit uznawany za jeszcze zdrowy, chociaż nie koniecznie zalecany i nie dla każdego.

No z tym tłuszczem to na dobrą sprawę właśnie wystarczy obniżyć kalorie. Trening oczywiście zawsze będzie na plus, szczególnie że ma wiele innych zalet, ale gdy organizm nie dostaje z pożywienia tyle energii co zużywa, to musi jakoś ją pozyskać i na to idą zapasy tłuszczu.

Negowanie skuteczności CICO (calories on, calories out) wyjątkowo mnie irytuje, ze względu na to że jest to na dobrą sprawę negowanie praw fizyki, a niestety mnóstwo osób to robi i mamy wiele mitów, które sprawiają że dbanie o dietę jest jakieś strasznie trudne.

Też warto dodać, że oczywiście jest dużo aspektów diety na które warto zwrócić uwagę, bo można być na deficycie na diecie fast-foodowej i mimo że masa ciała pójdzie w dół, to stan zdrowia i naszych organów się pogorszy.

@Leszy: a moze tak ruszyc dupe?

@Noxen: Problemem jest jeszcze sam apetyt, ograniczenie kalorii dla grubasa, to jak głodówka.

@TrueStoryGuy: ale organizm sobie i tak będzie w stanie poradzić na lekkim deficycie, więc to już kwestia silnej woli. Zresztą zaspokojenie apetytu wynika bardziej z objętości pożywienia niż kaloryczności, więc wystarczy odpowiednio zmienić produkty, na więcej warzyw i pić tylko wodę, a nie słodzone napoje.

@TrueStoryGuy: 3 dni głodówki nie są niebezpieczne. W każdej chwili można przerwać. Suplementować się przez ten czas witaminami i pić wodę. Organizm robi reset, zużywa tłuszcz, zapasy cukru i niepotrzebne a zużywające zasoby komórki. Wklep sobie 3 dni głodówki w google i poczytaj o tym bardziej szczegółowo i wiadomo jak to z każdą informacją w internecie trzeba ostrożnie.

@Ionek: Głodówka nie jest niebezpieczna do pewnego stopnia (nawet dwa tygodnie przy odpowiednim nawadnianiu jest jeszcze dość dopuszczalne), jest natomiast dla zdrowia psychicznego, jeśli jesz tylko smaczne rzeczy. Myślisz, że taki człowiek, który żre mnóstwo smacznych, tłustych rzeczy zgodziłby się na głodówkę lub jedzenie mniej smacznych rzeczy? Nie ma mowy. Jedzenie jest jak uzależnienie, a wiadomo jak to uzależnienie, ciężko z niego wyjść.

@TrueStoryGuy: To akurat prawda, tu jest wymagane samozaparcie, że chce się coś zmienić i z tego wyjść. Ale lekami, lekarzami (którzy nie wiedzą co jest 5 z nią) i chorobami się tego nie zmieni.

@ptasznik5: tymbardziej jak jesteś studentem