Czas improwizować

Raz w kosciele było podziękowanie dla górników. Jeden młody miał powiedzieć takie dłuższe podziękowania. Wyszedł na środek, wziął mikrofon, pani katechetka tam za nim kciuki trzuma... zaczął:
Górnicy...

wszystko dzieciakowi widać wyleciało z głowy, bo po tym jednym słowie zbladł, a potem się popłakał i go ściągali. Osobiście byłem poruszony tą zwięzłą i konkretną mową

Ja nigdy nie uczyłem się tekstów śpiewanych grupowo, bo potrafiłem zgadywać jakie słowa będą dalej i gdy zaczynali śpiewać to nadrabiałem 0.00001s po reszczie

Miałem raz przedstawienie do którego nauczyciele stwierdzili że wezmą całą j...ną klasę. I oczywiście ja miałem robić scenę z drugim najbardziej zesranym type w klasie. Pierwszym byłem ja więc domyślacie się pewnie jak zajebiscie wyszło

U mnie jedna dziewczyna tak się zestresowała tym że zapomniała tekstu że aż zaczęła płakać