Kochana pociecha płci żeńskiej

Ja też uwielbiałam wszystkie zabawki dla chłopaków Lego City, Creator itd i auta i samoloty. Miałam jedną lalkę od chrzestnej to ją rozwalałam na milion sposobów.

D I A B L O D U M N Y

Kiedyś miałam podobnie. Lalki były ok, ok były sobie, istniały, ale mnie ciągnęło do dinozarłów. Do dzisiaj mam tonę encyklopedii o nich i czuję się tak cieplutko jak mijam alejkę z nimi w sklepie. Na szczęście, rodzina do niczego nie zmuszała, i mogłam co chciałam.
W przedszkolu byłam dziwaczkom, bo jak można nie lubić tej Pinkej Paj czy Ralierty czy gryzmolić wszystko na różowo. Ale chłopcy, równa rzecz! W kilku przypadkach chociaż.
W szkole, w pierwszej klasie poznałam Minecrafta i moje życie się diametralnie zmieniło. Dodawał mi sił w trudnych momentach, a właściwie to Let's Pleye, których była masa na necie. Jako chłopczyca nie miałam łatwego życia szkolego, ale nauczyłam się czegoś.
Dziewczyny są fałszywe do granic możliwości, nie wolno im nigdy ufać. Potem się mogą, ale nie muszą zmienić. Przez całe życie dzjefczyńskie dziewczynki mają łatwiej, niż chłopczyce jak ja.
Ale trzeba być sobą, w moim przypadku, zwierzolubną, kochającą memy, Minecrafta i będącą dziewięciolatką Pewdiepie. W tej roli czuję się najlepiej i nic tego nie zmieni.
#NBC

Wiem, że Vader jest postacią fikcyjną i jest fajnym złoczyńcą, ale to jest złoczyńca z filmów, które nie są do końca family friendly. Jak widzę, że jakiś dzieciak ma merch z Vaderem to przypomina mi się że to jest spejs Hitler, który zabijał miliardy, w tym dzieci. I jeszcze Gwiezdne Wojny są obecnie pod znakiem Disneya, co jest jeszcze śmieszniejsze moim zdaniem.

Dzieciak z akademii Jedi: "Master Skywalker, there's too many of them, what are we going to do?"
Anakin: Odpala miecz świetlny
*Dżingiel Disneya*

Ja nielubiłem bawić się autami. Oczywiście ojciec śmiał się, że wyrośnie ze mnie dziewczynka, ale miałem to gdzieś, bo od zawsze nienawdziłem się zmuszać do czegoś, czego nie lubię. Mama to rozumiała i zauważyła, że moimi ulubionumi zabawkami były tazosy z pokemonami i pamperki- duperelki z kinder niespodzianek.
P.S. Moja młodsza siorka jest czymś między różową księżniczką, a chłopczycą, tzn. jednego ubiera różową sukienkę i robi herbatkę z pluszakami, a drugiego ubiera spodnie i koszulkę i wyciąga mnie, żebyśmy pograli w piłkę, albo pobawili się autkami. Może przez to, że ma dwóch starszych braci... Never mid.
Taka oto histyja z mego życia. Dziękuję za uwagę.

Jak ja nienawidzę, kiedy rodzice tak robią jak ta matka. Własny przykład:
Jak byłam młodsza (ok. 3-8 lat, trochę do dzisiaj mi trochę tego zostało) niewidziłam chodzić w sukienkach i eleganckich butach, wilałam sportowe buciska i spodnie. Dodatkowo, lubiłam lalki, fakt, ale autka u mnie królowały, chciałam zostać mechanikiem. Mama, tata, CAŁA KU*WA RODZINA PRAKTYCZNIE tylko: ,,A będziesz Patryk a nie Patrycja", wciskali mnie w sukienki (kij z tym że nie było żadnej akademii i mogłam się ubierać normalnie) i wciskali mi lalki księżniczek i wyrzycali resoraki. Tylko babcia to rozumiała, ubierała mnie jak chciałam i kupowała autka (kazała nie mówić rodzicą i trzymać je u niej w domu, w którym, swoją drogą, często bywałam). Do dziś wole spodnie, lubie grać oraz chce iść na programowanie, o ile cała rodzina się już przyzwyczaiła, o tyle moja mama wciąż próbuje mnie zmienić. Chciałam trenować piłke nożną i karate - nie, bo będe miała nieładne nogi i się spoce, ale mama brak kondycji zwala na mnie i na ,,gupiem ghry i internyt".
#nbc

I na tym właśnie między innymi polega gender, że dziewczyny mają pełne prawo bawić się nie-dziewczęcymi zabawkami. A matka tej jest pierd**nięta. Chociaż ojca ma normalnego.

Prawidłowo

Ja też wolałam w podobnym wieku zabawki brata niż wszystkie Barbi i Keny

"Wyjaśniaż"?

>ochrzanianie dziecka za to ze wychodzi poza norme spoleczną i przewyzsza cie ambicją

Mam kuzynkę, która miała kiedyś kolekcję różnych figurek Dartha Vadera.