Tak jakoś sobie rozmyślam

Bruh w sumie jedyny powód dla którego nie powiedziałem jeszcze o tym mojej crush jest taki, że zawsze jest ona zajęta i nigdy nie mam okazji ._.

No kompromitacja to będzie na pewno.
Może najpierw z nią pogadaj, zaprzyjaźnij się, poznaj ją lepiej, sprawdź czy jest między wami jakaś chemia.

Nigdy, nie patrzcie na dziewczyny które się od was bardzo różnią, przeciwieństwa się odpychają

Jestem aktualnie w technikum, nie starałem się aby znaleźć sobie dziewczynę, bo wiedziałem że moje szanse są nikłe. Po pewnym czasie zauważyłem że jedna dziewczyna (lubi memy, gry, ogólnie miły "śmieszek") zaczęła zbyt mocno zwracać na mnie uwagę. Znając swoje szansę uznałem że nie będę próbował, bo się okaże że ma już kogoś albo wejdę w kolejny "friendzone". Spytałem się raz czy to jest tak że jest miła dla mnie bo się lituje czy po prostu mnie kocha. Okazało się że to drugie. Na początku nie dowierzałem. No ale jesteśmy ze sobą. Znalazłem sobie w końcu kogoś kto mnie rozumie po 17 latach.

Wniosek tej historii?
Nie staraj się i miej wywalone to dostaniesz czego pragniesz

Życzę wam wszystkim powodzenia, mi go niestety zabrakło. Miałem kilka podejść do różnych dziewczyn,ale nigdy nic większego z tego nie wychodziło.Zacząłem chodzić na siłownię żeby mieć czymś zająć myśli i jestem zdania,że prędzej czy później po prostu pojawi się moja dróga połówka,a szukanie na siłę po tylu próbach nie ma jakiegokolwiek sensu.

U mnie ostatnio to było tak, że zarywałem do koleżaneczki z klasy (jedna z niewielu osób, co mózg mają)
Było fajnie; pisaliśmy ze sobą nawet w nocy, przytulaliśmy się do tego (najlepsze uczucie na świecie, polecam)
Ale potem okazało się, że ma chłopaka
Nie chciałem jej psuć związku, do tego pisaliśmy o tym
Wywnioskowaliśmy, że w razie potrzeby będziemy sobie pomagać nawzajem (ona akurat mi pomagała psychicznie)

Ale co się teraz okazało
A się okazało, że nie ma chłopaka od dłuższego czasu
Obaj niby mieliśmy dość wrażeń w sferze miłosnej, ale jeśli będzie nowy rok czy cuś to mógłbym się jeszcze postarać o ,,osiągnięcie nieba"

W ostatnich dniach to zrobiłem i mogę szczerze powiedzieć: warto.
Bo jeśli tego nie zrobicie, będziecie dłuuugo żałować. A jeśli powiecie, to nawet jeśli odrzuci Wasze względy, i tak będziecie zadowoleni że chociaż spróbowaliście.
Będziecie czuć się smutni (przez jakiś czas) i wolni, zamiast smutni (cały czas) i zniewoleni ciągłymi wyobrażeniami sobie jak wyznajecie jej uczucia.
Uwierzcie mi.

Tylko muszę szczerze coś zalecić: zanim to zrobicie, popracujcie nad swoją pewnością siebie, bo inaczej tak znany nam irracjonalny wstyd może być spory. Nie mówię tu o pustych słowach i nieznacznym mówieniu sobie "jestem ważny", po którym i tak prawie nic się nie zmienia. Mówię o spróbowaniu, by przewartościować całkowicie myślenie o sobie i innych w kategoriach wstydu, żalu czy ogólnie pewności siebie.
Osobiście zrobiłem to bardzo niedawno, w styczniu. Konkretnie zmieniłem postrzeganie siebie jako człowieka wartościowego. W skrócie: teraz wiem, że nieważne co zrobię i co na ten temat ktoś o mnie pomyśli, wiem, że nie zmienia to mojej wartości. Wymagało to przyzwyczajenia umysłu do nowego trybu myślenia i w sumie to nadal to usprawniam, ale polecam to wszystkim.

U mnie skończyło się na niczym, bo siła przyjaźni naszej paczki jest ważniejsza.
Nie polecam.
Znaczy no, fajnie, ze jest dla niego ważna, ale po prostu serduszko mnie zabolało. Po raz kolejny.

Heh o wilku mowa