Podobno czasem z tym przesadzają

@Venecka: I dobrze. Trzeba ku*wa być Polakiem żeby myśleć że zakaz krzyczenia na dzieci to coś złego.

@darcus: znaczy chodzi mi o to, że to jest az przesadne, bo podniesienie głosu już się liczy jako darcie na dzieci

@Venecka: No liczy się, bo się tak nie powinno robić xD

@darcus: duże +1

@Akosz: Na pewno to tak działa xD

@darcus: jak jest rozwydrzony dzieciak i się czegoś mu nie da, to ten sobie lekko skórę uszkodzi(bezbolesne przetarcie tylko wygląda jak silne uderzenie) i zadzwoni do tej ich,, opieki społecznej" i powie że rodzice go biją. Kiedy ci przyjadą dzieciak pokaże,, dowody" w postaci sfałszowanego uderzenia, i z automaty dziwciaka się zabiera. Tylko nie wiem jednak co za dziecko nie miałoby szacunku do rodziców do takiego stopnia

@Akosz: Jak dziecko tak robi to wina rodziców że źle go wychowali. A jeśli rodzice nie chcą mu czegoś kupić to pójście do rodziny zastępczej czy jakiegoś poprawczaka mu tego raczej nie da. Nie gadaj głupot ogółem.

@Akosz: Nie wiem czy wiesz, ale jest coś takiego jak OBDUKCJA xD

@Paranienormalne: Przemoc jest patologią, a krzyk jest przemocą.

@darcus: ale często jest to potrzebne aby dziecko nie wyrosło na kogoś kto nie zna zasad. Nie mówię o biciu jakimś mocnym czy krzyku przesadnym ale chociaż o pokazanie jakimś gestem że zrobiło źle. Świat nie jest bez konsekwencji i na pewno się o tym by kiedyś dowiedziało.

@Paranienormalne: Nie ma potrzeby krzyczeć na dzieci, a mówienie że rodzice mają prawo decydować o ich wychowaniu to rak

@Paranienormalne: Wychowanie jest okej, ale krzyk to patologia

@Nanook: w przypadku norweskiej rodziny jest tak jak mówisz
Co innego jeśli zgłoszenie dotyczyło obcokrajowców
Wtedy odrazu zabierają dzieci (było sporo historii o polskich rodzinach w Norwegii, którzy musieli stamtąd uciekać, bo chcieli im zabrać dziecko za to że na nie nakrzyczeli)

@polski_skoczek: No jasne, że było sporo takich historii. Opowiadanych tylko z jednej perspektywy. Z perspektywy matek. Myślisz, że jak taka matka będzie zaniedbywać swoje dziecko, poniżać je w miejscu publicznym albo je bić, czyli ogólnie być złą matką to jak dojdzie do odebrania jej dziecka to potem się przyzna "no tak, rzeczywiście byłam złą matką i biłam moje dziecko"? Oczywiście, że nie. Tylko będzie mówić "źli Norwegowie chcą mi zabrać dziecko, a ja przecież tak kocham mojego Piotrusia. Tylko raz na niego nakrzyczałam, a już od razu przyszli do naszego domu panowie w garniturach i wyrwali nam, bez słów, naszego kochanego szkraba". Bo praktycznie żadna matka nie przyzna się do tego, szczególnie publicznie, że była złą matką.

Ale rzeczywiście, więcej jest problemów wśród rodzin imigranckich. Wynika to głównie z różnic kulturowych. Z relacji, które czytałem jak urzędnicy przyjdą na ostrzegawczą pogawędkę do mieszkania rodziny Norwegów to zostaną spokojnie przyjęci, rodzice norwescy na chłodno wykażą, że są w stanie dobrze wychować swoje dzieci. Natomiast w przypadku wizyty w rodzinie imigrantów, np. Polaków, rodzice często chcąc pokazać jak oni kochają swoje dzieci i wpadają w lament, często płaczą, grożą urzędnikom, wychodząc z założenia, że pokażą w ten sposób, że kochają swoje dzieci ponad wszystko. I że to przekona Norwegów. Ale Norwegowie tak nie pomyślą, bo są znacznie bardziej umiarkowani w emocjach i takie wylewy emocji są wynikiem niezrównoważenia, a niezrównoważeni rodzice nie są w stanie dobrze wychować dziecka. Takie jest przynajmniej myślenie Norwegów. No i dochodzi do tego jeszcze taka kwestia, że jednak statystycznie wśród rodzin imigranckich o wiele więcej się pije alkoholu i pali niż w rodzinach norweskich. A alkoholizm rodziców nie służy pozytywnemu rozpatrzeniu sprawy.

@Nanook: Dziękuję Nanook, że im to wytłumaczyłeś. Ja od dawna nie mam do tego cierpliwości.

@darcus: uwu

@Drag_on: tak zwany wiersz biały