Mamo, kiedy idziemy?

To trzeba poznawać ludzi a nie stać jak słup soli i mieć nadzieję że się skończy

Rel jak poszedłem na pogrzeb babci i zjawiły się osoby jej znane których albo nie widziałem nigdy na oczy albo mignęły mi raz czy dwa razy w życiu

Ja raz tak miałem, byłem na spotkaniu obok kuzynów ciotek i wujków których pierwszy raz widziałem na oczy, spokojnie sobie siedzę, poznaje trochę kuzynów aż nagle moja mama do wszystkich gości z tekstem "on ciągle siedzi przed komputerem, nic nie robi ma wszystko w dupie" oczywiście chodziło jej o mnie, po chwili jakas ciotka odparła "to się nazywa aspołeczność, oddaj go na jakieś badania, jeszcze wyrośnie nam psychopata" po tych słowach nie wytrzymałem, pożegnałem się z kuzynami i poszedłem do domu, resztę dnia spędziłem na graniu
Profit

Pamiętam jak byłem mniejszy i było spotkanie rodzinne, niechcący chyba że stresu leciutko mi się wyrwało i puściłem bąka. Wszyscy omal nie udusili się ze śmiechu a ja omal się nie rozpłakałem

A potem się okazuje, że wszyscy tam kojarzą ciebie i co rusz słyszysz teksty w stylu "ale wyrosłeś!". Raz tak miałam na pogrzebie

polecam pójść do kibla przy najbliższej okazji i siedzieć tam na tyle długo, na ile pozwoli rozsądek, potem wrócić, jak towarzystwo się rozluźni, a wtedy poczekać, aż ktoś sam do ciebie zagada.

I wtedy przychodzi jakaś starsza kuzynka i mówi żebyśmy poszli zobaczyć pawie u sąsiada.

Ale fajny zwjerz

pogadaj z nimi o polityce