O co chodzi?

Ile bym dała by na mnie krzyczeli tylko za granie,a nie za wszystko.
Pamiętam jak kiedyś przy robieniu jedzenia zaciełam się nożem i krew zaczęła mi się lać, normalnie to rodzic by zapytał ,,wszystko w porządku? chodź przemyjemy rane!'' a nie ,,NOSZ KUR*** CO TY ODP*** ,ZARAZ BLAT POBRUDZISZ''

Ogólnie to nie są źli, oni też mają dużo stresów dlatego rozumiem że chcą mieć kogoś na kim mogą odreagować zresztą gdyby mnie nie kochali to by nie płacili za leki na moje choroby tylko mnie oddali.

Ale nadal ten cały rollercoaster ich emocji że raz zwyzywają od najgorszych by potem być miłym by potem znowu nawrzeszczeć na mnie, no to trochę jest jakby to powiedzieć...męczące?

I motywacja zwiewa na wieki

Ja robiący prezentację na polskim

Myśmy, Ja z kuzynem, pomagaliśmy kuzynce naszej wspólnej pisać stronę internetową na informatykę przez telekonferencje i dzielenie pulpitu. Znaczy, Ja pomagałam, kuzyn się na tym nie zna, ale lubimy razem gadać. No, wszystko fajnie szło, tłumaczyłam co robić, ale nie tak, że pisałam za nią, trochę się pośmialiśmy, troche poeksperymentowaliśmy itd.

I wtedy wchodzi mama kuzynki. Cała wkurzona i wzburzona bo "słyszy śmichy, chichy", a "mieliśmy lekcje odrabiać", w ogóle "co Patryk robi w rozmowie" i (powód całego zdenerwowania, według mnie) "kończ i oddawaj komputer, bo chce se coś pooglądać". Dokończyliśmy w ciszy. Jak najszybciej i mało kreatywnie.

Moja mama zagroziła że zabierze mi dostęp do internetu jak czegoś nie zrobię, chociaż...nie wiem jak będzie z pracami na e-lekcje.
Chociaż chyba sobie odpuściła, bo to coś zrobiłam + akurat następnego dnia odcięli nam na prawie cały dzień internet i wiedziała, że serio nie da się bez niego nic zrobić xD

Na mnie krzyczą żebym odłożył telefon kiedy jestem na lekcjach...