Czuję bul bul bul

Mój brat miał za dzieciaka kolekcje kart pokemon ( pierwsza generacja kart) miał dużo kart holo między innymi legendarnego charizarda. Babcia w złości mu je wyrzuciła. Po latach mój brat w odwecie pokazał jej ceny tych kart. Babka prawie padła na zawał bo była strasznym dusigroszem i po całej rodzinie wyciągała wszystko co drogie i złote bO jEj SiE nAlEżY I jA cHcEm. Mina mojego brata w tym momencie bezcenna......
Kurtyna

Ale żeby tak do kuzyna po odebraną rzecz bez karabinu?

Chcę odzobaczyć moment w którym okazuje się że kuzyn rozbimbał pluszaka.

No to ja miałam taką sytuacje:
O moją gitarę i płyty z muzyką dbam jakby były moimi dziećmi, żadna nie ma prawa się zarysować, złamać czy ubrudzić. Ogólnie jestem dosyć porywczą osobą, więc wyobraźcie sobie moją reakcje kiedy zobaczyłam jak wk...iający kuzyni bez pytania wbili mi do pokoju kiedy byłam w szkole i zaczeli grać w tenisa moją gitarą i płytami. SPOILER ALERT: Jeden skończył ze złamanym nosem a drugi z podbitym okiem. Ale na szczęście płytom się nic nie stało :)))

To opowiem historie. Jestem modelarzem i robie modele od podstaw, czyli nie uzywam zadnych szablonow przez co robienie jednego modelu moze zajac mi miesiace ciaglej pracy kiedy tylko mam czas. Mialem model samochodu nad ktorym dlugo pracowalem. Przyjechal pewnego razu pewien dzieciak (to bylo dosyc dawno, tera ma z 12 lat ale dalej jest taki jaki byl), ktory zawsze mnie wkurzal, doslownie zawsze. Bil mnie (niby dziecko ale jak zawali ci z calej sily kopa tu i uwdzie to kazdy facet by sie zwinal) wyzywal, rozwalal rzeczy a wina zawsze spadala na mnie (potem dowiedzialem sie ze w jego domu dzieje sie to samo, z tym ze wina spada na jego starsza siostre ktora akurat jest normalna). No to pewnego razu przyjechali do nas do domu. Model stal na polce latwo dostepnej bo bardzo nisko, nawet moj pies mogl sie tam dostac. Byl u mnie w pokoju, na chwile go zostawilem i zszedlem pietro nizej do salonu gdzie jego rodzice juz sie z nami zegnali, zawolalismy go i zszedl, po pozegnaniach pojechali. Ide z powrotem w strone mojego pokoju i otwieram drzwi, a tam miesiace mojej ciezkiej pracy leza w strzepkach na podlodze (moj pies nie mogl tego zrobic bo drzwi byly zamkniete i z reszta caly czas byl przy mnie). Wiec no, zdarzylo sie to z 3 lata temu a ja dalej tesknie za modelem, nie zapomne mu tego...

smutno mi po zobaczeniu tego mema

rel

Na mojej pierwszej zagranicznej wycieczce z rodzicami (miałam z 6 lat) poszliśmy do delfinarium gdzie po pokazie dostałam zielono-różowego migoczącego na srebrno pod światło. Delfinek był moim ulubionym pluszakiem. Wszędzie z nim chodziłam. Jak mój brat trochę podrósł dałam mu go i teraz ozdabia jego parapet. Zamierzam go oddać mojej małej kuzynce jak podrośnie, ale trochę się boję, że jej psy go rozszarpią, a on ma z 15 lat i byłoby szkoda, żeby go ktoś zniszczył skoro wytrzymał mnie i mojego brata

NOOOOOO

F [*]

>nabijasz to co nosisz ostrą amunicją

mam ulubionego pluszowego pieska z dzieciństwa którego dostałam zaraz po urodzeniu więc był ze mną całe życie. Stokrotka (wiem, ...jowe imię, ale nazwałam ją jak miałam ze 3 latka, więc nie oceniajcie) jest ze mną do dzisiaj i ostatnio moi kuzyni chcieli się nią pobawić. Typowe kaszojady z zachowaniem 3 i 4ro latka z tendencją do wyrywania sobie rzeczy z rąk. Nie miałam do nich pretensji o to że bawią się jak typowe dzieci, ale w wypadku prawie 20sto letniego misa mogło się to źle skończyć, więc postanowiłam na spokojnie wytłumaczyć im historię Stokrotki i ile ona dla mnie znaczy. I to naprawdę wystarczyło; dalej się nią bawili, nawet chętniej niż innymi pluszakami, ale z zaskakującą delikatnością i taką jakby... fascynacją. Starszy kuzyn to nawet chciał, żebym zrobiła mu kilka zdjęć na których jest z Stokrotką, ale nigdy nie chcieli mi jej zabrać. Kilka tygodni później zadzwonił do mnie ich starszy brat i okazało się, że kiedy byłam u znajomych ciocia wpadła w odwiedziny, a babcia myśląc, że chłopcy zostawili jedną zabawkę dała jej Stokrotkę. Dopiero kiedy ciocia wróciła do domu najmłodszy dzieciak zauważył, że to mój ukochany miś i zaczął się denerwować, że ciocia go zabrała. Czaicie? 3letnie dziecko po 2 tygodniach zapamiętało, rozpoznało zabawkę i domagało się, żeby została mi zwrócona. Po krótkiej debacie z rodzicami (chłopcy się darli a ciotka z wujkiem próbowali ich uspokoić) zdecydowano, że najstarszy zadzwoni do mnie i powie co się stało, dzieciaki zajmą się do tego czasu misiem, a wujek podrzuci zabawkę kiedy po weekendzie będzie odwoził dzieciaki do przedszkola. Nadal zastanawiam się, czemu akurat historia starego pluszaka tak wpłynęła na dzieciaki, bo prawda jest taka, że zwykle są to bardzo niegrzeczne rozwydrzone ponad normę i upierdliwe efekty 500plus, a w tej sytuacji zachowały się bardzo dojrzale i czule. Ten piesek znaczy dla mnie bardzo dużo, ale nie spodziewałam się, że jakiekolwiek dzieci w wielu przedszkolnym byłyby w stanie to zrozumieć na tak głębokim poziomie, a co dopiero ta dwójka. Chłopcy nawet doszli do wniosku, że Stokrotka nie może spać sama, ale nie może spać też z żadnym z nich, bo tylko ja mogę spać ze swoim misiem, więc zrobili jej łóżko ze starego kapelusza i postanowili wspadzić tam innego pluszaka ALE poprosili mam żeby wybrała zabawkę którą dostali po mnie, żeby Stokrotka spała z kimś kogo zna. Przypominam: starszy ma 4 latka, młodszy 3. No to jest tak słodkie, że słodyczomierz wyj...ło.

Biedny dzieciak, nie wie co go czeka.

Ku*wa jak się cholernie cieszę, że nie mam żadnych małych gówniarzy w rodzinie