Dajcie mi proszę spokój...

Ja trolluje ale ludzi typu oderzy lub tych co im za mocno wszedł roleplay

Nie dasz rady zabić martwego

Nie rozumiem obydwu spraw.

Szczerze ja odczuwam dumę, kiedy gadam z kimś kto umie tylko rzucać "xD", obrażać, przekręcać moje słowa, jednocześnie nie zaprzeczając moim argumentom. Upubliczniłem już co chciałem powiedzieć i nikt mi nie zaprzecza, czyli mam rację, tak? Prowadzę normalną dyskusję, ćwiczę tą zdolność, nawet jeśli mój rozmówca jest ignorantem to jedynie dodatkowe wyzwanie. Nie zawsze trafię na równego sobie i czasem będę musiał się zniżać do takiego poziomu.

Dziecięcą radość? Przez k...a randomów z neta? Proszę się jeszcze raz zastanowić. Opowiem o samym sobie, bo mam z tym pełno doświadczenia oczywiście. Przestałem się uśmiechać bez powodu gdzieś w wieku 11-13 lat, ale mówię o całokształcie od wtedy do teraz. Zaczęło mnie gnębić kilka spraw: jedno, nikt mi nie dawał rozkazów, nie tworzył za mnie planów. Nagle miałem relatywną wolność i okazało się, jak niewiele mogę, duża część moich opcji jest zablokowana ze względu na wiek. Zrobić cokolwiek dużego jak wycieczka/obóz/coś to koszta i trzeba ogarnąć odpowiednich ludzi. I właśnie, ogarnięci ludzie, okazuje się, że niewielu jest wartych uwagi i kończę sam nawet wśród tłumu. Nie wyolbrzymiam teraz, obóz paintballowy na przykład, tu jakiś wsiór co się z pierdów śmieje, control freak co ma plan na naszą grę i mamy się słuchać, tu tchórz z którym nie idzie normalnie walczyć, tu cipsko co nie umie przyznać porażki i łamie zasady fair play... Grać w gry na kompie? Okej, ale zagram w <jakaś gra>, znudzę się nią, zagram w inną <jakąś grę> i? I okazuje się, że z 150 gier nie mam nic, w co chcę zagrać. I znajomi, okazuje się, że oni też mają własną wolę, jakieś własne znajomości, upodobania i cele, a także nie każdy jest po prostu warty siebie. Plotkarze, zdrajcy, lenie, cwaniaki... Rzadko spotykam kogoś godnego zaufania, a z tymi dwoma, których szanuję, widuję się regularnie. Kończę na tym, że siedzę pusty, bez celu w życiu i się zamartwiam. Plus daleko mi do ideału, refleksje nad samym sobą, jak wiele błędów w życiu popełniłem, których konsekwencje nigdy nie znikną, rzeczy, które mogłem zrobić lepiej... obrałem pewną drogę w życiu, z której nie mogę się już wycofać i nie jest ona idealna. Poważnie, tu gdzie jestem każdy ma już opinię wykształconą, a ja pamiętam swoje błędy idealnie, oni pewnie też i zwyczajnie te stare decyzje szkodzą mi nawet teraz. Zacząć w nowym miejscu od początku? No tak, ale jestem sam. Gdzie każdy ma jakiś znajomych z podstawówki, gimnazjum, liceum/technikum, gdzie obsługa w sklepie to stary znajomy rodziców... A ja nie mam nic. W obu przypadkach jestem w dupie. I to mnie dobija, życie nie jest takie piękne, a nie k...a trolle z internetu do k...y nędzy xDDD

Oj rel...

Znam jedną zasadę: Nie karm trolla

ciebie ruszają trolle? w sensie, niby cię rozumiem, ale tak czy inaczej randomy z neta nie mają żadnego wpływu realnego na ciebie, a raczej nie powinny mieć.

Ja tam przeważnie mam taką taktykę - zlewam lub zgadzam się ironicznie z trollem, wtedy mnie nic nie ruszy z jego strony.

ee to po co się przejmujesz randomami z neta