Bohater książkowy

Chcesz to napisz odpowiedź, zerknę w twój opis i na profilowe i na podstawie tego spróbuję sklecić linijkę czy dwie. Zamierzam wydać książkę, więc chyba z braku laku liczę się jako pisarz

"szczęście nigdy nie było jej pisane...

... ojciec też"

Dobra. jako pisarz-amator się z tym nie zgodzę. Wszystko by zależało od narratora i relacji tegoż z opisywanym. Jak trzecioosobowy wszechwiedzący, to od tego jak miałby się skończyć łuk rozwojowy tej postaci (aka nie wiesz jak to po polsku, więc tłumaczysz z angielskiego. character arc). Typu: są postacie które opisuję dwoma słowami. Np. przez całą książkę w opisach jednej konkretnej postaci podsuwałam trzy skojarzenia: las, zielony, ciepło. Są też postacie, zazwyczaj poboczne, którym funduję piękny opis, raz, a dobrze. Np. "Znudzony na śmierć gliniarz z zapalonym papierosem w ustach i błyszczącą łysiną siedział na twardym krześle, tępo wpatrując się w kręcące się kółeczko ładowania na ekranie komputera." . Więc no. Zależy od tego do czego przyda się ta postać.

"Kiedy ją zobaczyli, od razu na ich twarzach zagościł uśmiech. Odwzajemniła go, jednak w duszy przeczuwała, że uśmiechają się tylko dlatego, żeby nie odkryła, że w rzeczywistości wszyscy jej nienawidzą. W tamtej chwili nie wiedziała jeszcze, że to nie ona była matką tych myśli; bowiem była nią jej choroba. Jej demon, jej najgorszy koszmar. Ten, który nie pozwalał jej zasnąć, gdy samotnie płakała w poduszkę, oraz ten, który rano nie pozwalał jej wstać, przygniatając jej ciało ciężarem codziennych obowiązków.

Nikt jednak nie zauważył jej myśli. Nikt nie wyczytał treści z jej oczu, ani nikt nie przyjrzał się zbolałemu sercu. Szła zatem. Udawanie pewnym krokiem, z poczuciem wartości wysokim niczym najwyższa góra, jednak tak kruchym, jak cieniutka szklanka. Obawiała się, że ktoś wykryje jej słabość, zatem każdego dnia maskowała swą wrażliwą naturę i owijała się płaszczem złośliwości".

Damn, this shit went dark real quick

Kiedy wszedł do pokoju wszyscy myśleli, że atmosfera stanie się lepsza lecz byli w błędzie. Gdy wszedł wydusił z siebie szybkie "Witam" i usiadł na krześle najbardziej wysuniętym od innych.
Nie odzywał się on prawie w ogóle, a jak go o coś zapytano starał się odpowiedzieć jak najkrócej. Wyszedł jako ostatni, ponieważ musiał doczytać rozdział jednej z jego książek fantasy

„Asperger był tak mocno wyryty w całej jego osobie że tylko wszedłszy, utworzył empatyczną czarną dziurę“

" Ma zakuty łeb i grubą dupę"

Myślę, że byłbym taką postacią, którą albo wszyscy by pokochali, albo z marszu znienawidzili.

"zbrodniarz wojenny, generał Janczevskov, uczestniczący w ludobójstwie w Rwandzie zaniemówił, kiedy okazało się, że człowiek którego myślał, że rozstrzelano podszedł do niego i wbił sztylet w klatkę piersiową"

" gdy ____ wszedł do pokoju, wszyscy przewrócili demonstracyjnie oczami"

"Teoretycznie dusza towarzystwa i inteligent, w praktyce głupek nie umiejący w kontakty międzyludzkie"

"Gdy wszedł do pokoju, zapanowała ogólna panika."

Mnie zazwyczaj nigdzie nie ma, więc taka postać by nie istniała. Tak poza tym mam rozkminę, jakby autor opisywał autora w książce innego autora... Twórcza incepcja z nieznajomym rezultatem.

W Netfilxowym serialu i tak był bym ciemnoskórym gejem.

"Pie....ony nazista" pewnie dlatego bo mam sporo śmiesznych memów z nimi