Szanujmy dziadków i rodziców

Akurat dzisiaj mi dziadek zmarł

Miałem okazję w wieku 7 lat znać jeszcze obu pradziadków. Jeden hodował zwierzęta, miał konia, którego zaptzęgał do wozu i takie mam z nim wspomnienia: pogodny, zawsze rad, że mnie widzi i pytał się, czy już budowany przez nas dom ma dach (dziś z tegoże domu piszę więmszość komentarzy), drugi pradziadek też był wesołym gościem. Miał poczucie humoru, śmiał się, jak mu trochę poklikałem guzikami na rozkładanym łóżku i pojezdził we wszystkie strony. Przyszła też pewnego dnia kolej na moją babcię. Kojarzę ją właśnie z takimi rosołkami i z dźwięcznym śmiechem, który wręcz zarażał humorem. Niedługo po jej śmierci miałem sen, w którym nie było nic, absolutna biel i tylko ona stała na środku. Oczywiście podbiegłem, przytuliłem ją i powiedziałem coś głupiego w stylu "babciu, to ty jednak żyjesz?" i ona wtedy zaśmiała się tak ciepło i pogodnie, a mnie przepełniła pewność, że wszystko jest dobrze. Zaopiekowaliśmy się dziadkiem, który z czasem miał coraz większe problemy z rozpoznawaniem świata wokół, gubił się też w czasie i na nowo przeżywał wspomnienia z wojny, ślub czy pracę w kolei. Jeszcze zanim to się stało, któregos dnia odwiedziłem go na rowerze i potem przeszliśmy przez całą wieś do skrzynki pocztowej. Było ciepło, pierwsze oznaki wiosny, bociany na gnieździe. Gdy przechodziliśmy obok, dziadek spytał, czy juz przyleciały bociany (sam nie widział już za dobrze). Gadaliśmy o pogodzie, o tym, co jadł na śniadanie, o moim rowerze, o psach, czy szczekają... o głupotach. Ale to było wspomnienie, które trzymało mnie jeszcze jakoś w całości na jego pogrzebie. Dziś gdy staję nad grobami, widzę uśmiechy... stare, pomarszczone i osiwiałe poczciwe twarze, które ukształtowały część mnie i którym za to dziękuję. Dwa dni temu, w dniu swoich 99. urodzin, moja prababcia była w ciężkim stanie i modliłem się za nią z całych sił. Wiem, że kiedyś odejdzie, ale chcę z nią jeszcze porozmawiać, mieć choć jeszcze jedno piękne wspomnienie, jeszcze jeden uśmiech w pamięci, a jak da Bóg, to oby więcej. Zmienić słowa "sto lat" na "dwieście" to nie problem

drugi kadr wygląda jak jakaś grafika z Frostpunka, tylko śniegu brakuje

szanuję starszych ludzi dopóki oni szanują mnie

Dzisiaj piłem herbate u babci fajnie było

Znam to uczucie przyjacielu. Straciłam dwie babcie które zawsze jak u nich byłam właśnie przypadkowo miały coś pysznego

to jest mem, przy którym nie możesz się zaśmiać

Zgadzam się ze stwierdzeniem w tytule
Giga chad pod komentarzem dla zwrócenia uwagi

memy z pieselami
cringe 🤢🤢🤢

Definitywnie się zgadzam żeby pamiętać o naszych bohaterach. Swoją ostatnią babcie odwiedzam co tydzień bo niewiadomo kiedy przyjdzie na nią czas.