Chce się żyć

@Kacprrr: Sprzedaj wszystko co masz i kups se małą prywatną wyspę, koszt najmniszych to nie wiele więcej od dobrej działki. Zamieszkaj tam w szałasie. Będziesz mieć spokojne życue. Tylko problem z wyżywieniem i kontaktami społecznymi ale co tam

@Sebzer: no to nie będzie spokojne

@Kacprrr: Jak oharniesz więcej hajsu to zbudujesz se tam dom, wtedy jeszcze tylko łódka i masz transport, teraz juz o żarcie łatwiej a i o kontakty społeczne też.

Jak to nie jest spokojne to ja nwm czym dla cb jest spokój

@Sebzer: sam nie wiem, nigdy nie miałem okazji go doświadczyć.
Ale najpierw trzeba pieniędzy, a to wymaga stresu

@Kacprrr: Żeby coś dostać, trzeba coś od siebie dać. Na tej zasadzie opiera się kompletnie wszystko wokół nas. W innej sytuacji następuje zaburzenie równowagi.

@Kacprrr: a tam. Pacek to zrobi do jedzenia placek

@Kacprrr: Nigdy nie będzie, bo życie nie opiera się na samym spokoju - ludzie, podobnie jak inne istoty żywe, są stworzeni do nieustannej walki o byt (jak nie z innymi istotami żywymi, to z samym światem i sytuacjami). Teoretycznie tylko obiekty nieożywione typu kamienie są spokojne, ale w praktyce nawet one zmieniają się z upływem milionów lat - a czym innym jest niepokój, jeśli nie poczuciem zmian, nad którymi nie mamy kontroli? Aby być szczęśliwym trzeba zrozumieć, że życie to zarówno momenty dobre i złe, spokojne i niespokojne, i wbrew pozorom niepokój może być bardzo ekscytujący - tylko w walce z jakimś realnym problemem można poczuć, że się żyje, bo takie doświadczenia dosłownie uruchamiają wszystkie nasze mechanizmy (choć przy dotkliwej tragedii trudno zachować optymizm - wtedy trzeba swoje wypłakać i przecierpieć, by móc żyć dalej. Nasze ciała i umysły są zaprogramowane też do przeżywania negatywnych odczuć i ich tłumienie jest po prostu niezdrowe).

Między innymi z tego powodu rutyna jest dla większości ludzi bolesna, bo tak naprawdę każdy z nas potrzebuje mniejszej lub większej ilości stresu w życiu. Nadmiar spokoju jest nudny, a każda przesada - nieważne w którą stronę - jest zła i szkodliwa. Tak samo każda dobrze napisana historia, a nawet każda dobrze zrobiona gra bazuje na radzeniu sobie postaci z jakimś problemem - gdyby bohater nie robił dosłownie nic i nie miał żadnych problemów to gra byłaby nudna, prawda? Dobrze jest postrzegać życie jako niewyobrażalnie skomplikowaną grę - czy może raczej gry jako niewyobrażalnie uproszczone życia. Różne formy, ale uruchamiają te same mechanizmy w naszych głowach.

@niggiddu: dałem Ci strzałkę w górę za tak długi komentarz

@niggiddu: filozoficznie, życiosensowo jest prawidłowo

@niggiddu: jak to jest być człowiekiem, dobrze?

@piekasz: Wiesz piekasz, moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że niedobrze. Gdybym miał powiedzieć, co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że filozofie. Eeem... Różne filozofie, które wskazały mi różne punkty widzenia, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam, i, co ciekawe, to właśnie różni ludzie i ich punkty widzenia wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się sensu życia, które by tak rzec, które pomaga... żyć i się rozwijać. Ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem. I dziękuję życiu. Dziękuję mu, życie to dorastanie, życie to rozwój, życie to miłość. Wielu ludzi pyta mnie o to samo: "Ale jak ty to robisz?", "Skąd czerpiesz tą wiedzę?". A ja odpowiadam, że to proste, to umiłowanie życia, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład piszę ten komentarz, a jutro... kto wie, dlaczego by nie, powrócę do praktycznego rozwijania pasji i będę ot, choćby... rysować... potwory z prozy Lovecrafta.

@niggiddu: Mówcie co chcecie, ale ten komentarz mialby naprawdę spore szanse pomóc zrozumieć sytuacje życiową wielu ludzi, a co za tym idzie pomóc im uporać się z ich osobistymi problemami.

@niggiddu: na taki komentarz czekałem <3

@Kacprrr: a ja uważam że życie nie ma jednolitego sensu i wszystko zależy od etapu życia na jakim jesteśmy w dzieciństwie jest spokojnie potem jest szkoła co jest prawdopodobnie jednym z większych wyzwań bo człowiek nie jest na to gotowy zwłaszcza z polskim systemem edukacji po reformie sam mam lekkie załamanie nerwowe prze to że jestem w 8 klasie a potem jest dorosłość najgorszy etap niby można wszystko a tak naprawdę wszystko kręci się w okół pieniędzy człowiek chce się ustatkować i mieć dobre życie choć to nie ma sensu i wszystko prowadzi do marnego końca egzystencji gdzie stracimy wszystko na co pracowaliśmy prze te około 70 lat

No jednak z innej strony mieliśmy znacznie mniej chorób cywilizacyjnych jak nowotwory czy otyłość