Ty chyba nie bardzo rozumiesz, na czym polega ta gra

Dla człowieka bariera wynosi 80%? Nie wiem skąd masz takie informacje, ale są błędne

@mikinibi: Powiedziałem, że około, nie chciałem w tym wypadku wykonywać researchu bo ta statystyka jest mało istotna.

Da się rozegrać partię z dokładnością bliską 100%, szczególnie na poziomie mistrzowskim ale nie tylko.

Ja mam parę partii z "trafialnością" 97-99%. To nie jest ogromne wyzwanie i wcale nie ma takiej bariery. Szczególnie na najwyższym poziomie. Antycheat rzeczywiście istnieje, ale nie bierze się tylko pod uwagę dokładności ruchów, ale np. też czas wykonywania ruchów. Jeżeli jest cały czas taki sam, tzn. powiedzmy 30 sekund tzn. że przeciwnik prawdopodobnie w drugim oknie odpala sobie silnik, czeka na najlepszy ruch wymyślony przez silnik szachowy, wraca do partii i robi ruch. I wtedy rzeczywiście jest podejrzenie o oszukiwanie.

@Nanook: Łatwo jest też wykryć cheatera gdy partia doszła do momentu, gdzie dopóki ktoś nie popełni błędu, to jest remis, na przykład gdy ruszenie jakiejkolwiek figury poza królem byłoby błędem (ja kilka razy tak miałem), to wtedy bot co ruch kilka sekund szuka sensownego wyjścia a człowiek widzi że i tak jest remis i tak, i wtedy swoją drogą można wygrać na czas

@tomek123321: To też prawda. No i jak się zaczyna kończyć czas i przeciwnik wcale nie przyspiesza pomimo presji czasu to też jest coś mie tak.

@Nanook: Ja grałem z takim typem w szachy, który z rankingiem 282 grał 1. linie stockfisha, a na dodatek na każdy ruch poświęcał 12-17 sekund. To był cheater.

@Nanook: a jak to się robiło przed epoką super wydajnych procesorów i internetu?

w sensie, jak się oszukiwało?

@Bartolinise: No rzeczywiście raczej się nie oszukiwało. Były przypadki, choć nie wiadomo ile w tym prawdy, a ile bajkopisarstwa, partii jeszcze w czasach średniowiecznych, że podczas przerwy jeden z szachistów albo nasyłał płatnego zabójcę, albo sam zabijał przeciwnika i tym samym stawał się zwycięzcą xd
Były też przypadki, choć znowu, szachy z tego okresu są mocno mitologizowane, że jacyś przeciętni szachiści otrzymywali sekretne informacje od genialnych szachistów i w ten sposób mogli pokonać lepszych od siebie. Poemat "Szachy" Kochanowskiego jest ciekawym przykładem, gdzie dwóch rycerzy bije się o rękę księżniczki w pojedynku szachowym. I księżniczka, której wyjątkowo podał się jeden z tych rycerzy postanowiła mu pomóc, a jako że okazała się być szachowym geniuszem, przekazała mu sekretną kombinację, którą miał wykonać by wygrać.

@Nanook: to całkiem ciekawe

@Tonie: To twoja wina, trzeba było go pobić jeszcze po pierwszym.

@Tonie: bicie konia co